De echte muziekfanaten weten ongetwijfeld dat singer-songwriter John Prine zijn eigen platenlabel ‘Oh Boy Records’ heeft, waar hij naast het opnemen van zijn eigen albums ook jong muzikaal talent een kans wil bieden om hun plaat op te nemen. Vaak gebeurt dit echter niet en net daarom kunnen we hier en nu al concluderen dat John Prine wel heel sterk moet geloven in de songschrijvers- en zangtalenten van zangeres Kelsey Waldon, afkomstig uit Monkey’s Eyebrow in de Amerikaanse staat Kentucky, maar al een tijdje woonachtig in Nashville, Tennessee.

John Prine haalde haar in zijn opnamestudio voor het registreren van elf zelf gecomponeerde liedjes voor haar album “White Noise / White Lines”. Dat is haar derde studioplaat die drie jaar na haar laatste album “I’ve Got A Way” uit 2016 en haar debuutplaat “The Goldmine” uit 2014 volgt. De plaat begint met het honky-tonk-countrynummer “Anyhow” (zie video) dat eveneens als eerste single op de markt werd gebracht.

De muzikale invloeden die haar werk als songschrijver hebben bepaald zijn talrijk en divers. Zo horen we elementen uit de countrymuziek, maar ook bluegrass, rock’n’roll en akoestische folkmuziek komen aan bod in één of andere song. Onze selectie van beste tracks bevat de nummers “Lived And Let Go”, bluegrassliedje “Black Patch”, country-tearjerker “Run Away” en country-rocksong “Very Old Barton”.

Een van de meest opvallende nummers is “Kentucky, 1988” dat begint met een fragment uit een voicemail die ze aan het begin van haar muziekcarrière van haar vader kreeg, waarin hij enthousiast en fier vertelt dat hij haar op de radio had gehoord. Het onderwerp van die song verhaalt over de periode waarin ze als moeilijke puber-tiener opgroeide en besloot om naar Nashville te gaan om er aan haar muzikale loopbaan te beginnen. Dit derde album “White Noise / White Lines” zal later ongetwijfeld als één van de belangrijkste stappen in haar carrière beschouwd worden, maar wie weet wat er nog allemaal van deze dame zal volgen in de komende jaren.

(valsam)